Neden mi tüm bunları yazıyorum? İnsan bazen (hadi her zaman olamayacağımızı kabul ettim diyelim!) mutlu olmak istiyor, moral bulmak istiyor, aynadaki görüntüsünden keyif almak istiyor. Kimi spora gider, kimi denize bakar, kimi alışverişe vurur kendini. Siz nasıl rahatlarsınız bilmem ama ben en sıkıldığım, yıprandığım anlarda kuaförüme gidiyorum. Yani Ulus Bahçeçik Kuaföre. Orası benim için bir terapi merkezi gibi.Yaklaşık 15 senedir müşterisi olduğumdan mı yoksa her gittiğimde bana sanki özel biriymişim gibi davrandıklarından mı bilinmez; orada hep güzel vakit geçiririm. Ve her seferinde yüzümde bir gülümsemeyle ayrılırım. Tıpkı bugün olduğu gibi. Onların sayesinde sadece saçlarım değil ruhum yenilenir, günümü güzel geçiririm.
Bu yazıyı yazma sebebim 'elinizden geldiği kadar hayattan keyif almaya bakın' demenin farklı bir boyutu. Ne kadar mutlu olursanız yanınıza kar kalıyor. Yaşam endişesi taşınmayan, bomba tehlikesi yaşanmayan, kaza kurbanı olmadığımız her güne şükürler olsun.
Hayat kısa, kuşlar uçuyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder